Trzecia Niedziela niezwykłego Wielkiego Postu

Czas wielkiej próby, niepokoju, trudnych decyzji, których nie chcemy, może nie potrafimy podjąć. 
Wybór między własną potrzebą w sferze duchowości a koniecznością podporządkowania indywidualnych przekonań, przyzwyczajeń do ogólnych zasad bezpieczeństwa. 
Piętrzące się pytania, wątpliwości, ilu ludzi, tyle odpowiedzi i sugestii. 
Czas dokonywania wyborów w imię dobra Rodziny, kraju, ludzkości. 
Ja również biłam się z myślami i zastanawiałam się, gdzie postawić znak równości. 
Czy zadowala mnie dyspensa Episkopatu w obliczu narastającej fali zagrożenia życia, paniki, problemów związanych z konieczności przeorganizowania życia codziennego? 
Jak to wszystko poogarniać, żeby chronić najbliższych a jednak nie zaprzepaścić swoich postanowień, potrzeb duchowych? 
Przecież to WIELKI POST... 
Czas pokory, otwarcia na potrzebujących. 
Czego potrzebuje TERAZ W OKRESIE WALKI Z PANDEMIĄ NASZ KRAJ A WIĘC CZEGO POTRZEBUJE KAŻDY Z NAS I CZEGO OCZEKUJE SIĘ OD KAŻDEGO Z NAS? 
Odpowiedź przyszła niespodziewanie szybko. 
PRAWDZIWY CHRZEŚCIJANIZM POWINIEN PRZEJAWIAĆ SIĘ MIŁOŚCIĄ BLIŹNIEGO, nawet kosztem własnych, subiektywnych potrzeb. 
CO ZA TYM IDZIE: POWINIEN SWYM ROZSĄDKIEM I ODPOWIEDZIALNOŚCIĄ stanąć na wysokości zadania i w obliczu zagrożenia dawać przykład całemu społeczeństwu. 
Takie proste, jednoznaczne, więc dlaczego takie trudne? 
Z pomocą przyszła piękna inicjatywa ks. Proboszcza o transmisji niedzielnej Mszy św.na stronie naszej parafii. 
Zdecydowałam, że minimalizacja zagrożenia zarówno dla Rodziny jak i ogólnego bezpieczeństwa to najwłaściwszy krok w obecnej sytuacji. 
W domowym zaciszu, u boku małżonka, z CHRYSTUSEM w sercu... 
Na stole krzyż, blask świec, światło monitora, skupienie, cisza, bicie serca, oczekiwanie. 
Na ekranie twarz kapłana, zatroskanego o losy parafian, głos głęboko wnikający w świadomość.... 
Wspólne przeżywanie Ewangelii, kazania trafiającego w pełne niepokoju serca, liturgia niby znajoma a tak inna, intymna.... 
Łącząc nas wszystkich we wspólnej liturgii, kapłan przeprowadził nas wirtualnie przez ten trudny czas, błogosławiąc nasze głowy, domy, dając szansę na poznanie nowych możliwości pracy nad sobą i ze sobą . 
To niezwykły czas próby dla nas wszystkich. 
Dziękuję koleżankom i kolegom z chóru Gloria Dei za solidarne wykazanie odpowiedzialności i modlitwę za duszę zmarłego rok temu kolegi Mariana w tej wirtualnie przeżytej Mszy intencyjnej. 
Przede wszystkim dziękuję ks. Proboszczowi za umożliwienie przeżycia w tych trudnych chwilach kwarantanny, jaką powinien szanować każdy obywatel w świadomości odpowiedzialności za każdego z nas - kwarantanny polegającej na minimalizowaniu przenoszenia zakażeń a jednak w obecności i duchowej łączności poprzez transmisje Mszy Świętych. 
Dziękuję za samotnie odbytą Drogę Krzyżową w pustym kościele, za rozważania, które poruszają nasze sumienia, za różaniec odmawiany samotnie o godz.20 30. 
Uczymy się łączności głębszej niż zwykle. 
Cały ten czas NIEZWYKŁEGO WIELKIEGO POSTU, to 
CZAS NA OPAMIĘTANIE 
CZAS NA NAWRÓCENIE 
CZAS NA ZMIANĘ PRIORYTETÓW 
CZAS DLA RODZINY 
I NIEZMIENNIE 
CZAS Z CHRYSTUSEM 

Przygotuj piękne miejsce, w którym w zaciszu domowego ogniska, wraz z najbliższymi, przeżyjesz niesamowitą liturgię Czwartej Niedzieli WIELKIEGO POSTU 
iva