I Niedziela Adwentu - wspomnienie

ADWENTOWA, POETYCKA MODLITWA - I NIEDZIELA ADWENTU 2017

„ W adwentowym czekaniu
gdy przycichł świat cały:
uwielbiam Cię Jezu,
Panie godzien chwały.
Uwielbiam Cię: w myślach,
w modlitwie i w śpiewie.
Oddaję Ci Jezu,
dziś samego siebie.
Chcę Ci przygotować
w sercu swoim drogę,
bo tęsknię za Tobą,
mym Panem i Bogiem.
Zobacz - adwentowe płoną
dla Ciebie lampiony.
Przyjdź więc Panie Jezu
i bądź uwielbiony.”
/ Alina Paul /

Moja pierwsza, tak głęboko duchowo i wzruszająco przeżywana I NIEDZIELA ADWENTU.
Rozmyślając, czytając o historii i tradycjach związanych z tym pełnym oczekiwania czasem na
NARODZINY PANA JEZUSA, natknęłam się na ten przepiękny wiersz-modlitwę.
Zamierzałam napisać co dzisiaj mi w sercu gra, jak odmienne to będą Święta Bożego Narodzenia w
moim powikłanym i szalonym życiu, które dziś zyskało inny wymiar….
Wcale nie mniej „szalony”, może nawet bardziej „zakręcony” ale płonący żarem, jak ta świeca w wieńcu
adwentowym na naszym stole……Mam nadzieję, że nie spali mnie na proch a rozświetli życie tych,
których kocham, ogarnie przyjaciół, uczyni świat, który buduję od zera dobrym, pięknym,
wartościowym….Z ogromnymi emocjami i bijącym przyspieszonym rytmem sercem czekam na Roraty,
jestem pewna, że specyfika tych właśnie nabożeństw (świat spowity w ciemnościach, może we mgle, jak
ludzkość żyjąca w nieświadomości i bez Pana Boga, skupienie, modlitwa przy światłach migocących
świec….oczekiwanie, całkowite oddanie się Matce Bożej…) wyzwoli we mnie lawinę duchowych
wzruszeń, postanowień, umocni mój entuzjazm i wiarę.
Może te doświadczenia zaowocują kolejną reminiscencją, którą będę mogła się podzielić.
Dzisiaj, wpatrując się w płomień pierwszej świecy, modląc się wraz z najbliższą mi osobą przy
stole, na którym wkrótce zalśni kryształową bielą wigilijny obrus a na nim opłatek, dedykuję Tobie, mój
ANIELE STRÓŻU tę poetycką modlitwę, bo ona odzwierciedla w pełni mój stan ducha, za co Tobie
właśnie serdecznie dziękuję.
Iva