Wyburzenie magazynów i garaży

"Kap, kap, kap, płyną łzy,
w łez kałużach ja i ty"....

albo:

"Autobusy zapłakane deszczem..."

Znamy, lubimy, śpiewamy, czasem tańczymy albo w zadumie słuchamy.

Deszcz, to jak się okazuje, wdzięczny temat i w muzyce i w poezji a u nas radość wielka.
Matka Boża Pocieszenia czuwa nad naszą Wspólnotą.
Deszczowa pogoda nawet w takim temacie jak wyburzanie obiektów ma swoje zalety:
to jeden wielki pozytyw, bo się nie kurzy i nie wdychamy unoszącego się pyłu do płuc.
Poza tym, można śpiewając "Deszczową piosenkę" potańczyć w kałużach. W kaloszach lub bez.
Pod parasolem lub w kapturze, albo bez. Jest przecież ciepło.
Ale dosyć żartów, bo w środę 18 lipca, raniutko rozpoczął się poważny etap w pracach przygotowawczych do zaplanowanej budowy.
Padał deszcz, ale nikomu to nie przeszkadzało. Cała ekipa radośnie ruszyła do wyburzania magazynów i garaży.
Ponownie na plac wjechał ciężki sprzęt. Ani strugi deszczu, ani błoto nie stanowiły przeszkody dla tej dzielnej ekipy. Gorąca kawa jako przerywnik dodała wigoru operatorom koparki, wywrotki i ciężarówki a sztab dowodzący znajdował się w namiocie. Pod czujnym okiem ks. Proboszcza prace przebiegały bardzo sprawnie.
I runęły mury, wywieziono gruz, wysypano kamienie utwardzające podłoże.
Pozostał krajobraz przypominający powierzchnię Księżyca..
I gdzieś w głębi serca pozostał maleńki żal, że to, co było już nie powróci.
Zamknęła się pewna epoka, czas na nowe.
Bo, jak pisała nasza polska noblistka Wisława Szymborska:

"Nic dwa razy się nie zdarza...

Żaden dzień się nie powtórzy,
nie ma dwóch podobnych nocy,
dwóch tych samych pocałunków,
dwóch jednakich spojrzeń w oczy".

Wkraczamy wiec w kolejny etap - wyznaczania fundamentów.
A to przecież WIELKA RZECZ.

Iva