Zadaszenie wiaty

Są wśród nas tacy, którzy nie cierpią poniedziałków.....i tacy, dla których przysłowiowa szklanka jest do połowy pusta albo w połowie pełna....
I również tacy jak niedowiarek św. Tomasz, którzy jak nie zobaczą - nie uwierzą.
Dzisiaj możecie zobaczyć sami. Na zdjęciach lub na placu. Nie musicie mi wierzyć na słowo.
Poprzednio pisałam o LUDZIACH i ich odpowiedzialnej pracy.
Dziś możecie zobaczyć wymierne efekty ich działania.
Nareszcie wznosimy wiatę a precyzyjniej mówiąc: zadaszamy postawioną wcześniej konstrukcję.
Ach jak pięknie jest już o poranku, kiedy spod drewnianego dachu można chroniąc się przed palącymi promieniami słońca, spojrzeć na naszą Świątynię.
Ptaszki śpiewają, tańczy lipcowe słonko wśród drzew, migocze pośród liści.
Jeszcze tylko w połowie gotowy dach a już tak "klimatycznie".
Już nie mogę się doczekać, kiedy zasiądziemy wspólnie pod wiatą...
Przyjdźcie, zobaczcie i podziwiajcie.
Iva