Uroczystość Wszystkich Świętych

2018

Przygotowania

Wspomnienie 1 Listopada 2017

31 października 2017 roku - w wigilię Wszystkich Świętych w parafii Matki Bożej Pocieszenia, uroczystą
Mszą Świętą rozpoczęliśmy przygotowania do radosnego dla chrześcijan dnia 1 listopada.
Niefortunnie nazywany Dniem Zmarłych jest de facto w Kościołach katolickich uroczystością ku czci
wszystkich chrześcijan, którzy osiągnęli stan zbawienia i przebywają w Niebie.
Połączony jest tematycznie z następującym po nim Dniu Zadusznym, w którym wspominamy wszystkich,
którzy odeszli……
To dzień, w którym zaduma, smutek, tęsknota za najbliższymi, którzy na zawsze pozostaną w naszych
sercach. Jesteśmy z Nimi modlitwą, myślami, odwiedzamy groby. Dociera do nas z ogromną siłą, jak
wielką moc ma przemijanie. Jak nieuchronnie zbliżamy się każdego roku do dnia, kiedy niektórzy z nas z
uśmiechem a może wzruszeniem, albo nawet żartem, zanucą „..spostrzegłem dzisiaj pierwszy, siwy włos
na Twojej skroni….” i sami nie wiemy jak to się stało, że coraz trudniej wstać z krzesła, podnieść opadły
liść a oddech coraz krótszy, wzrok nie dostrzega szczegółów, nie pobiegamy z wnukami po parku.
Coraz więcej znajomych mamy na…..cmentarzach.
Na co dzień nie mamy czasu zastanawiać się ile jeszcze sił i na jak długo nam ich wystarczy. Ścigamy się
z czasem, za wszelką cenę i wszelkimi sposobami chcemy zachować młodość. Bywa, że wpadamy w
obsesję chcąc oszukać czas i przeznaczenie.
Tępimy zmarszczki i inne oznaki nieubłaganego upływu czasu….
A przecież kochamy jesień i jej przecudne kolory. Jesień życia też może być piękna, jeśli pozwolimy jej
płynąć z godnością.
Pamiętajmy, że prawdziwie wierząc, spotkamy się z naszymi bliskimi prędzej czy później.
„A tutaj nie ma nic, prócz drżenia,
oprócz słów odszukanych z nicości -
ach, zostaje ci jeszcze cząstka tego
zdziwienia, które będzie całą
treścią wieczności”
Jan Paweł II
Spędzamy w tych listopadowych dniach sporo czasu przy grobach najbliższych, czasem płaczemy nad
własną bezradnością, że może chcielibyśmy Im powiedzieć KOCHAM - bo może nie zdążyliśmy za
życia…. a może PRZEPRASZAM albo WYBACZAM…..
I chociaż znane nam jest doskonale powiedzenie Jana Pawła II:
„ Nie potrafi przebaczać innym,
kto sam nie zaznał przebaczenia”,
to rzeczywistość nie bywa tak oczywista i często za późno jest na gest, który przyniósłby ukojenie. I o tym
pamiętajmy stając nad grobami, bo wśród nas mogą być całkiem blisko ci, co odejdą przed nami….albo
nie zdążymy poukładać wzajemnych relacji, bo i na nas przyjdzie kres ziemskiego przebywania.Takie
refleksje towarzyszą nam właśnie im bliżej Zaduszek, to za Ich dusze modlimy się żarliwie.
Ale Dzień Zaduszny, to następujący po Dniu Wszystkich Świętych.
Zadumałam się nad istotą przemijania, bo cały właściwie listopad sprzyja takim nastrojom.
Mamy jednak za sobą wspaniałą i radosną UROCZYSTOŚĆ WSZYSTKICH ŚWIĘTYCH.
Na fotografiach zobaczycie, z jakim przejęciem maluchy uczestniczyły w uroczystej Mszy Świętej z tej
właśnie okazji. Jako, że Matka Boża Pocieszenia zaprosiła w tym roku na radosne świętowanie przyjaciół
z parafii pw. Św. Moniki i Św. Ojca Pio i sama była KRÓLOWĄ na balu, który poprzedził radosny MARSZ
WSZYSTKICH ŚWIĘTYCH, więc zabawa była przednia. Nasi goście wykazali się fantastyczną
pomysłowością i ich barwne kostiumy, podobnie jak nasze wprawiły wszystkich w wesoły nastrój.
Zanim jednak wyruszyliśmy ze śpiewem na ustach i latarkami w rękach powitać gości ze Strzeszyna,
zebraliśmy się w Świątyni Matki Bożej Pocieszenia, aby godnie oddać cześć WSZYSTKIM ŚWIĘTYM,
uczestnicząc w Eucharystii na uroczystej Mszy Świętej.
Wspaniały to był widok. Rodzice w dostojnych przebraniach, dzieci w barwnych kostiumach, wszyscy z
błyszczącymi oczami, w oczekiwaniu na niespodzianki, które obiecał z ambony Ksiądz Proboszcz. Sam
pewnie nie mógł się doczekać atrakcji związanych z balem u KRÓLOWEJ MATKI BOŻEJ POCIESZENIA,
bo zapowiadając, że czekają na maluchy przeróżne „cosie” (a każdy chciałby wiedzieć jakie „coś”
otrzyma), troszkę uchylił rąbka tajemnicy i wspomniał o lizakach, latarkach….i konkursach….W każdym
razie emocje sięgały zenitu jeszcze przed błogosławieństwem. Sami zobaczcie jak wszystkie oczka się
śmieją. Największą tajemnicą był temat: za kogo przebierze się Ksiądz Proboszcz?
Ale to już zobaczycie na zdjęciach. Nie muszę dodawać, że zanim wyruszyliśmy MARSZEM
WSZYSTKICH ŚWIĘTYCH, odbył się konkurs na scenie w pełnych, prawie teatralnych światłach, żeby
dobrze było widać, jacy goście przybyli, aby złożyć hołd Matce Bożej Pocieszenia. Śmiechu było
mnóstwo, lizaków, trąbek, latarek i innych niespodzianek też.
Po spotkaniu przyjaciół ze Strzeszyna, wesołym marszem wróciliśmy wspólnie na dziedziniec Kościoła.
Następną niespodzianką był występ chóru GLORIA DEI. Oni też w hołdzie Matce Bożej zaśpiewali
zabawną piosenkę. Wodzirejem całego radosnego przedsięwzięcia był Papież Pius X, który nie tylko
prowadził Marsz Wszystkich Świętych ale jak na Papieża przystało wesoło skakał i śpiewał z maluchami
trzymającymi Go za ręce. Jednak nie zapomnieliśmy, że jesteśmy MARSZEM WSZYSTKICH ŚWIĘTYCH
i po drodze zatrzymywaliśmy się na modlitwę w skupieniu (duchowym i dosłownym).
Po tych wszystkich emocjonujących atrakcjach i konkursach, zgodnie ze STAROPOLSKIM OBYCZAJEM,
bal rozpoczęliśmy (pozwolę tu sobie zacytować słowa Adama Mickiewicza z „Pana Tadeusza”) w myśl
zasady : POLONEZA CZAS ZACZĄĆ.
Co się tutaj działo, to musicie zobaczyć na zdjęciach, które odszukacie na zamieszczonym linku naszej
strony internetowej, bo mój aparacik zastrajkował i nie nadążał - pewnie bateria padała, zgłodniał jednym
słowem mówiąc, podobnie jak niektóre głodomory po Marszu.
Niektórzy goście balu, sporo stracili, nie widząc co dzieje się na scenie, bo głód pogonił ich do naszej
kafejki, gdzie czekały oczywiście na wszystkich przeróżne pyszności, słodkości i konkretne jedzonko w
postaci hot dogów.
I tylko te paróweczki w bułeczkach były akcentem obcej kultury zachodu.
Nie twierdzę, że dysonansem. Wręcz przeciwnie. Podkreślały, że MY - DZIECI MATKI BOŻEJ
POCIESZENIA ŚWIĘTUJEMY ZGODNIE Z NASZĄ POLSKĄ I CHRZEŚCIJAŃSKĄ TRADYCJĄ DZIEŃ
WSZYSTKICH ŚWIĘTYCH. Jesteśmy otwarci zarówno na kulinarne, jak kulturowe „smaczki”, bo
stanowią ważne, poznawcze doświadczenia. Przecież chcemy być światłym ludem, jak przystało na
Europejczyków, współczesnych Chrześcijan. Choć kuszą nas zapachy i kuchnie różnych stron świata i
lubimy czasem poeksperymentować w tej kwestii, to jednak RELIGIA jest naszym rodowym testamentem,
której bronić będziemy po kres naszych dni dla pokoleń Polaków i Chrześcijan rozproszonych po całym
świecie.
Obecność na naszym balu gości w przebraniu męczenników Kościoła Koptyjskiego, którzy oddali życie
za Chrystusa, za wiarę i zginęli z rąk dżihadystów tzw. Państwa Islamskiego jest nie tylko gestem
pamięci ale solidarności w wierze i kulturze chrześcijańskiej.
W ten sposób ZAMANIFESTOWALIŚMY, że jesteśmy w najszerszym spektrum życia osadzeni w naszej
wierze i nie uznajemy straszydeł przybyłych z obcych kultur.
NIE CHCEMY U NAS WYBRYKÓW „halloween”.
Fantastycznie czujemy się i bawimy, kultywując tradycje naszych przodków.
BO TU JEST POLSKA WŁAŚNIE.
Wiedzą to nawet nasze dzieci od najwcześniejszych lat. Uczestniczą bowiem niemal od urodzenia, już w
wózeczkach, na rękach Rodziców, tuptając obok Nich i siedząc na Ich kolanach, biegając w trakcie Mszy
Św., w katolickich i dobrze praktykujących domach, kolorowych korowodach z okazji Marszu Wszystkich
Świętych i innych zabawach i uroczystościach w życiu naszego KOŚCIOŁA. Od wczesnych lat poważnie
traktują uczestnictwo w różańcu i Mszach Świętych.
Ogromna w tym rola Kościoła i Rodziny.
U nas to działa synchronicznie.
I tak właśnie wyglądała wigilia WSZYSTKICH ŚWIĘTYCH.
1 listopada, w Kaplicy pw. „Św. Archaniołów Gabriela, Rafała i Michała", bardzo uroczystą
Mszą Świętą na cmentarzu przy ulicy Borówkowej w Suchym Lesie, w obecności pocztów sztandarowych
i asyście orkiestry dętej, w wypełnionej po brzegi Świątyni, dorośli uczcili w podniosłej atmosferze pamięć
tych, którzy swym życiem zasłużyli na największą nagrodę Nieba a więc WSZYSTKICH ŚWIĘTYCH.
Po Mszy Świętej, już z myślą o tych, których każdy z nas kiedyś pożegnał, ruszyliśmy z procesją, z
modlitwą, z wodą święconą i serdecznymi myślami wokół cmentarza.
Napotkaliśmy mnóstwo ludzi, którzy przy grobach swoich bliskich gromadzili się całymi rodzinami a
czasem w pojedynkę…. Łączyli się z nami modlitwą, sercem... tak jak my począwszy od Dnia
Zadusznego łączymy się modlitwą różańcową i Mszą Świętą każdego dnia w naszym Kościele u Matki
Bożej Pocieszenia. Modlimy się za zmarłych zarówno tych z wymienianek jak i wszystkich, których
nosimy w sercach, aby pomóc potrzebującym duszom wyjść z czyśca.
„….więc w mroku jest tyle światła,
ile życia w otwartej róży,
ile Boga zstępującego
na brzegi duszy……….” Jan Paweł II

Relacja: IVA