Kongregacja Dekanalna

KONGREGACJA DEKANALNA 2018 r.
W sobotę 16 czerwca Matka Boża Pocieszenia gościła 30 Kapłanów Dekanatu.
Tegoroczna Kongregacja Dekanalna rozpoczęła się bardzo uroczystą Mszą Świętą w niezwykłej
atmosferze.
Dostojni goście zasiedli w pierwszych ławkach po stronie Kaplicy Miłosierdzia Bożego a po przeciwnej
stronie…..urocza gromadka przedszkolaków i ich rodziny.
Tego dnia bowiem, miało miejsce uroczyste zakończenie roku w Przedszkolu Sióstr Dominikanek.
Zapytacie pewnie drodzy Parafianie dlaczego w niezwykłej atmosferze?
Otóż niesamowitą aurę stworzyli ci MALI I DUZI….jedni nieśmiało i z niepokojem zerkali na lewą stronę
ołtarza, a drudzy z ciepłymi uśmiechami przyglądali się maluchom, które pod czujnym okiem swoich
Przedszkolanek-Sióst Dominikanek cichutko i grzecznie siedziały „jak na szpilkach” w ławkach. Widać
było, że emocje są większe niż Ich malutkie serduszka, bo rumieńce na policzkach i błyszczące oczka
były tego jednoznacznym dowodem.
Podziwiałam spokój, z jakim Siostry „ogarniały” całą tę czeredkę, bo przecież wszyscy wiemy ile energii
mieści się w tych niewielkich osóbkach i jak silną mają potrzebę wyładowania tych energetycznych
zapasów, choćby niewinnym bieganiem.
Nie mniejszy podziw budziły we mnie same przedszkolaki, które pięknie wystrojone, grzeczniutko trwały
na swych miejscach. Ogromny szacunek należy się i wychowankom i wychowawczyniom za niesamowitą
harmonię we współdziałaniu.
Nasi goście-dostojni Kapłani, pewnie wyglądali z pozycji maluchów na groźnych nieznajomych ale tak
pięknie się uśmiechali, że dzieci skupiły się na programie, który przygotowały z tej uroczystej okazji.
I tu moi drodzy, kolejne zaskoczenie. Odnosiłam wrażenie, że te wzruszające słowa i pieśni i modlitwy
płyną z ust przynajmniej drugo-klasistów, w tak poważny, wręcz dojrzały i opanowany sposób te małe
przecież dzieciaczki poradziły sobie i ze stresem związanym z sytuacją i przecież śpiewały na chwałę
Panu Najwyższemu….
Ale najbardziej wzruszyłam się patrząc na ich złożone do modlitwy rączki i oczka wpatrzone w Chrystusa
na krzyżu z takim wyrazem głębokiej miłości, że serce mi zamierało.
Jak cudna i szczera, do głębi mocna jest modlitwa tych małych dzieci.
Zobaczycie to na fotografiach. To jedna wielka emocja…
Nam dorosłym trzeba byłoby odnawiać swoje wszelkie uczucia biorąc przykład z Nich właśnie, bo to w
Nich spotykamy Chrystusa…
Jednym słowem świetnie przygotowane są maluchy przez swoje ulubione Siostry Dominikanki i Rodziców
oczywiście, do wspaniałego życia duchowego.
Niesamowite w tym niezwykłym spotkaniu Kapłanów i dzieci było wszystko:
JEDEN CHRYSTUS
JEDEN KOŚCIÓŁ
WSPÓLNA EUCHARYSTIA
JEDNA, WSPÓLNA MODLITWA
JEDNO DLA WSZYSTKICH KAZANIE
JEDNA WIELKA MIŁOŚĆ DO CHRYSTUSA
JEDNA, NIE REŻYSEROWANA ODPOWIEDŹ NA PYTANIE KSIĘDZA PROBOSZCZA:
„Co w życiu jest najważniejsze?”
Odpowiedź znacie.
W tym duchu wychowywane młode pokolenie od lat najmłodszych - tak mi się marzy -
powinno wypracować w swych latach dojrzałych POKÓJ NA ŚWIECIE.
Myślę, że ta wspaniała duchowo i równie piękna oprawą, uroczysta Msza Święta była najlepszą z
możliwych UWERTURĄ do KONGREGACJI DEKANALNEJ, która miała miejsce w ścisłym gronie
Kapłanów, tuż po zakończeniu roku naszych przedszkolaków, które wdzięcznie dziękowały naszym
parafialnym Kapłanom za troskliwą opiekę, jakiej doświadczały przez rok cały i każdy poprzedni i na
pewno przez każdy następny, bo tak działa nasza niezawodna WSPÓLNOTA, na chwałę Panu
oczywiście.

Iva